یادبودعلی اکبرمحمدی

هنوز صدای نرم وآهسته ات میهمان گوش هاست ،نگاه نافذت را هنوز به یادداریم،از هیچ حافظه ای پاک نشده ای هنوز،چه بی صدابه دفتر می آمدی !چه غریبانه به کلاس می رفتی!عطرخاطراتت درفضای مدرسه پیچیده است چهره ی متبسم وجذابیت همراه با تواضع ذاتی تورابه معلمی بدل کرده بودکه هرگزاز صحنه خاطره هاپاک نمی شود،تقریباهمه،دانش آموزانی راکه چون پروانه ای گردشمع وجودت می گشتندبه یاددارندقصدشان فقطpower  point نبود آنهاتورا می خواستند.

به هرحال الان این ماهستیم که ازدیدن وشنیدنت محرومیم این ماییم که نبودنت آزارمان می دهد.اما چاره ای نیست ،می شود به یادت زندگی کرد وزنده بود،حتماصبری بزرگ در فقدان توباید از خداخواست.

فقط این رابدان گوشه ای از قلبمان تاابد به تو اختصاص خواهد یافت.